«Η εξέλιξη της πολιτικής στην σύγχρονη Δημοκρατία»

Άρθρο του Στρατή Ζουμπουλιά



Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον την προεκλογική αλλά και την μετεκλογική περίοδο, μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει γιατί η έννοια της «πολιτικής» έχει παρηκμάσει και έχει γίνει αντικείμενο χλευασμού στην Ελλάδα.
Όπως εύστοχα σημειώνεται,« η πολιτική μετατρέπεται στην τέχνη για να διατηρηθεί ή να κατακτήσει ένα κόμμα την εξουσία ως αυτοσκοπός, τότε υπεισέρχεται η διαφθορά, η κατάχρηση εξουσίας, το "χρήμα" και οι περισσότεροι πολίτες απογοητεύονται και παύουν να ενδιαφέρονται για αυτά που τους αφορούν, με κίνδυνο τα αποτελέσματα να είναι ολέθρια σε όλους τους τομείς.».Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην χώρα μας. Οι πολιτικοί συμμετέχουν σε έναν ανελέητο αγώνα ρητορικής, χρησιμοποιώντας μιας «ξύλινη» και οριοθετημένη γλώσσα, δίχως να δίνουν απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα της κοινωνίας. Οι πάγιες εκφράσεις που επαναλαμβάνονται, μαζί με τις γενικόλογες απαντήσεις μοιάζουν επικοινωνιακά και γλωσσολογικά άψογες, όμως δεν έχουν πότε κάτι χρήσιμο και ουσιαστικό να πουν. Το «εμείς» και το «εσείς», το περιβόητο και,ίσως πιο συχνά επαναλαμβανόμενο, «θα» , ο όρος «σκανδαλολογία» καθώς και τα διλήμματα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» ή το «Καραμανλής η χάος» μπορεί να είναι αρκετά ώστε να συσπειρώσουν το φαννατικό κοινό των κομμάτων, αλλά για τους απλούς πολίτες δεν λένε τίποτα.
Ακόμα και το debate των πολιτικών αρχηγών,που σε άλλες χώρες μπορεί και να κρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών, στην Ελλάδα μοιάζει ουσιαστικά σαν μια προσχεδιασμένη στιχομυθία του δημοσιογράφου με τον πολιτικό, χωρίς οι υπόλοιποι να μπορούμε να κατανοήσουμε το πραγματικό σκεπτικό της απάντησης που δόθηκε, μιας απάντησης καλά σχεδιασμένης και προετοιμασμένης από τους επικοινωνιολόγους του κόμματος.Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο οι ομιλίες των ηγετών μας, να είναι ένας διαγωνισμός μεταξύ των επικοινωνιολόγων για το ποιος κάνει καλύτερα την δουλειά του.
Έτσι λοιπόν η πολιτική ,εξελίχθηκε σε έναν ρητορικό διαγωνισμό, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα για το κοινωνικό σύνολο, με τον νικητή να έχει ως έπαθλο την κυβέρνηση μιας ολόκληρης χώρας! Η δύναμη της πειθούς και το επικοινωνιακό επιτελείο γίνονται υψίστης σημασία χαρακτηριστικά, ενώ η ικανότητα διοίκησης του κράτους υποβαθμίζεται.

Και αν ο κ.Παπανδρέου υπολείπεται κάπου του κ.Καραμανλή, είναι ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ σίγουρα δεν διακρίνεται για τις αρετές του στην ρητορία..