H Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.

του Δημήτρη Μαθιουδάκη.

Πρόκειται ίσως για μια από τις μεγαλύτερες τετρημένες εκφρασεις, την οποία όλοι την ακουμε απο (πολυ) μικροί, καταλαβαίνοντας το νόημα της με το πέρασμα των χρόνων. Η ουσία όμως δεν έχει χαθεί. Σαν να υπάρχει μία κατάρα, που θέλει τους Έλληνες σε αρκετές περιπτώσεις, να αποβάλουν σημαντικές μονάδες της κοινωνίας μας.

 Η συνήθεια μπορούμε να πούμε οτι ξεκίνησε απο την αρχαιότητα. Για ποιο πράγμα να μιλήσουμε πρώτα;; Για το θάνατο του Πυθαγόρα απο την εξορία και την πείνα;; Για την καταδίκη του Σωκράτη;; Για την εξορία άλλων επιφανών ανθρώπων της εποχής όπως ο Θεμιστοκλής και ο Αισχύλος;; Ή μήπως για την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο απο τους πολιτικούς του αντιπάλους;; Πάμε όμως στο σήμερα. Πλέον η Ελλάδα μας δεν διώχνει τα παιδιά της με τέτοια μέσα. Φεύγουν μόνα τους. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης 51.000 Έλληνες φοιτούν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, με δημοφιλέστερους προορισμούς τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

 Η χώρα της λαμογιάς και του βύσματος πλέον μας πνίγει. Οσοι νέοι έχουν τη δυνατότητα, τη θέληση και το κουράγιο να ξενυτευτούν δεν διστάζουν. Εκεί υπάρχει κρατική οργάνωση, αξιοκρατία, υψηλή ποιότητα ζωής, και άλλα τόσα, τα οποία ενώ θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα σε μια χώρα του 21ου αιώνα, είναι πολυτέλεια. Και ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων συμμερίζεται την παραπάνω άποψη υπάρχουν κάποιοι που έχουν σκοπό να μας βγάλουν τρελους. Σε ένα debate του zoungla μεταξύ του κ.Παπαδόπουλου (υποψήφιος βουλευτής του ΛΑΟΣ στην Α' Αθηνών) και της κα. Λουκέρη (υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στην Α' Αθηνών), η υποψήφια βουλευτής της ΝΔ μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:

Κα Λουκέρη:Έχετε διώξει 500.000 παιδιά νέους και νέες με master και ντοκτορά και είναι μετανάστες, δουλεύουν στο εξωτερικό
Κα Λουκέρη: Που τους διώξαμε; Αυτά που λέτε είναι υπερβολές...
Κος Παπαδόπουλος: Υπερβολές; Πάρτε τα νέα να διαβάσετε. Είναι δημοσίευμα των νέων που λέει ότι 500.000 ελληνόπουλα με master και ντοκτορά έφυγαν μετανάστες στην Ευρώπη και την Αμερική να δουλεύουνε
Κα Λουκέρη: Κι εγώ ελληνόπουλο είμαι και δουλεύω μια χαρά στη χώρα μου και είμαι μια χαρά. Οι ικανοί άνθρωποι κάθονται και δουλεύουν...

 Δεν θέλω να κάνω πολιτικό παιχνίδι, δεν είναι αυτός σκοπός μου άλλωστε, στη θέση της Κας Λουκέρη θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας, η βλακεία δεν έχει χρώμα. Η Κα Λουκέρη, δηλαδή, υπονοεί οτι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι ανίκανοι για δουλειά, έφυγαν για το εξωτερικό επειδή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο μεγάλο επίπεδο της σημερινής Ελλάδας, ανίκανοι γιατροί που βρίσκονται σε ομάδες έρευνας, ανίκανοι επιχειρηματίες, ανίκανοι οικονομολόγοι, ανίκανοι επιστήμονες... Μονο για γέλοια είναι ο παραπάνω συλλογισμός. Κάποιος να πεί στην Κα. Λυκούρη (και σε οποιονδήποτε άλλο έχει αυτές τις απόψεις) οτι δεν ζούμε στον αγγελικό κόσμο που μας παρουσιαζει. Στην Ελλάδα του βύσματος, ένας γιατρός για παράδειγμα, θα πατήσει τα 30+ για να πάρει ειδικότητα, παρόλο που το σύστημα υγείας μας πάσχει απο τρανταχτές ελείψεις!

 Κάτι τέτοιες δηλώσεις απλά υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...

Η αγάπη σκοτώνει.

Με αφορμή μια ιστορία που άκουσα πρόσφατα αποφάσισα να παίξω το ρόλο του διαβόλου για τα καλά μας αγοράκια, τα οποία αγνοώντας τι μπορεί να προκαλέσουν έχουν σεξουαλικές επαφές χωρίς να παίρνουν τις κατάλληλες προφυλάξεις .

Πληροφορήθηκα πώς μία νεαρή κοπέλα έμεινε στείρα.. καθώς το αγόρι με το οποίο διατηρούσε μόνιμη σχέση για τρία χρόνια και το εμπιστευόταν τυφλά, στάθηκε η αιτία για να αφαιρεθούν η μήτρα και οι ωοθήκες της, στερώντας της την δυνατότητα να νιώσει στο μέλλον την μητρότητα.. Το αγόρι της, όπως αποδείχτηκε ,διατηρούσε παράλληλα με την σχέση του μία κρυφή ζωή, πήγαινε με διάφορες κοπέλες, τις οποίες γνώριζε ελάχιστα, φυσικά χωρίς προφυλάξεις. Το παιδί αυτό δεν ενδιαφερόταν για τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά η κοπέλα τι έφταιξε να να βρεθεί θύμα της παιδαριώδους συμπεριφοράς του;Θα ήθελα να αναφέρω ,και αυτό τιμάει την κοπέλα, το ότι αντέδρασε υποχρεώνοντας τον σύντροφο της να τηλεφωνήσει σε όλες τις κοπέλες για να μην βρεθούν στη θέση της.

Η έλειπη ενημέρωση για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα συνεχώς κοστίζει σε νεαρά άτομα κυρίως θηλυκού φύλλου, την υγεία τους και σε ακραίες περιπτώσεις ακόμη και την ζωή τους. Θα ήθελα να τονίσω ότι το προφυλακτικό δεν προστατεύει για τα περισσότερα από αυτά όπως το μικρόβιο που προκαλεί κονδυλώματα τα οποία αν δεν αντιμετωπιστούν με κάποια ιατρική αγωγή προκαλούν τον καρκίνο του τραχήλου. Στην Ελλάδα τα κρούσματα έχουν αυξηθεί τραγικά με την μεγάλη προσέλευση των αλλοδαπών στην χώρα και την αύξηση του εμπορίου λευκής σαρκός.

Για αυτό λοιπόν είναι απαραίτητη από τους άντρες η κατάλληλη ενημέρωση και προφύλαξη, όσο για τις γυναίκες πρέπει από την στιγμή που ξεκινάνε την σεξουαλική τους ζωή, να επισκέπτονται τον γυναικολόγο για τις απαραίτητες εξετάσεις,.. όπως το τέστ παπανικολάου, τουλάχιστον μία φορα τον χρόνο!!

Aνώνυμος.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε ασχοληθεί με την τέχνη της αντιγραφής...

Ποιος δεν έχει αντιγράψει στη ζωή του; Όλοι μας, σε μια δύσκολη στιγμή, έχουμε ρίξει μια κλεφτή ματιά στο γραπτό του διπλανού μας ή έχουμε ξεδιπλώσει ένα σκονάκι. Οι μαθητές και οι φοιτητές ανά τον κόσμο ξοδεύουν χρόνο και χρήμα (!) για να αντιμετωπίσουν τα διαγωνίσματα, και πολλές φορές τα επιτεύγματα τους εντυπωσιάζουν.Το να γίνεις καλός αντιγραφέας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα και οι τεχνικές αντιγραφής στο σχολείο απαιτούν φαντασία, πείσμα και υπομονή. Για να επινοήσει ο μαθητής έναν τρόπο που θα του επιτρέψει να συγκεντρώσει στο σκονάκι τα πιο επικίνδυνα θέματα χωρίς να μπει στον κόπο να διαβάσει και, τελικά, να κάνει αντιγραφή χωρίς να τον ανακαλύψει ο καθηγητής, πρέπει να χύσει πολύ ιδρώτα. Μάλιστα, για να έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Πρέπει να δείχνει επιμελής ακόμα και στην εμφάνιση και αφοσιωμένος. Να δίνει την εικόνα του καλού μαθητή. Μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο τα τεχνάσματα της αντιγραφής.

Αιχμηρή Πένα.

Μία βόλτα στην Αθήνα του σήμερα

από την Τζίνα Γιαλλούση.


Μπαίνω στο τρένο στη στάση Ομόνοια, μπαίνει ένα νεαρό ζευγάρι γύρω στα 25.. Nέα παιδιά, διαφορετικά θα έπρεπε ζουν κάθε μέρα σαν την τελευταία τους, μονό που αυτά ζούσαν την τελευταία τους.Θέλω να πω δεν έβλεπαν μπροστά τους, είχαν πάρει υπερβολική δόση από κάποιο ναρκωτικό.Ο νεαρός δεν μπορούσε να ανοίξει καν τα μάτια του.. τούς πήρε ο ύπνος..άραγε που θα τους βρει η νύχτα..;

Στο τρένο.. Κανείς δεν γύρισε,να κοιτάξει...

Επόμενη στάση..

Ανεβαίνει ένας κύριος.γύρω στα 30. εμφανώς ταλαιπωρημένος ..άυπνος.ζητάει από τον κόσμο να τον βοηθήσει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του -τέσσερα λέει-.Κάποιοι, ίσως γονείς, που φαντάζονται τον εαυτό τους στη θέση του, του δίνουν ελεημοσύνη.

Δεν ξέρουν βέβαια ότι στην επόμενη στάση ο "κύριος" πουλάει την οικογένεια για ενέσεις..χόρτο ..χάπια,ότι μπορεί για να κλείσει την πόρτα στη συνείδηση του για μερικά λεπτά..

'Ένας κύριος στο διπλανό βαγόνι πιάνει έναν αλλοδαπό να κάνει άσεμνες κινήσεις στο δεκάχρονο κοριτσάκι του. Τον ξυλοφορτώνει και τον παραδίδει στα όργανα του νόμου.

Λίγο αργότερα τον αφήνουν ελεύθερο.

Καθώς το τρένο περνάει στα βόρεια προάστια της Αθήνας το σκηνικό αλλάζει.

Ο τόπος ξαφνικά αποκτάει ζωηρότερα χρώματα από το γκρι και μαύρο ..του κέντρου. Ομορφες.και καλοντυμένες κυρίες..

Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο όμως ,η ομορφιά αυτή κρύβει την πιο σιχαμερή και διαφθαρμένη σαπίλα..

Πάνω από αυτή τη σκακιέρα που λέγεται κόσμος, οι ισχυροί των ημερών παίζουν τα παιχνίδια τους. Φτάνει να κινήσουν μερικά από τα δισεκατομμύρια τους για να ζήσουν όλοι οι ανθρώποι μια φυσιολογική ζωή.

«Τα δακτυλίδια ήταν για τον Άρχοντα…Πρόεδρε για σένα δεν έχει…καήκανε…»

Άρθρο του Σπυριδάκη Δημήτρη.


Ένας 17χρονος δεν δικαιούται να εκφράζει τις σκέψεις του για την πολιτική, καθώς σύμφωνα με την παγιωμένη αντίληψη τα «έδρανα» είτε για την αναφορά σε αυτά είτε για την συμμετοχή σε αυτά απαιτούν κοστούμια και «λέγειν».Το πρώτο δεν το κατέχω από επιλογή-βλέπετε ποτέ δεν μπόρεσα να είμαι παραγωγικός με «φράκο».Το δεύτερο ευελπιστώ να είναι αρκετά ανεπτυγμένο για να γίνουν κατανοητές οι απλές σκέψεις μου.
Κάθε 3-4 χρόνια , κάθε Σεπτέμβρη-Οκτώβρη ακούμε τόσο βαθείς πολιτικούς λόγους που πνιγόμαστε μέσα στη σημασία τους. Κάθε 3-4 χρόνια τα τηλεοπτικά πλατό, τα οποία συμπαθώ λόγω της Δημοσιογραφικής ιδιότητας που θέλω να ακολουθήσω, γεμίζουν από ανθρώπους κάθε πολιτικής παράταξης με σκοπό τι άλλο? Την ενημέρωση του πολίτη… Λες και δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις πολύ ελκυστικές- σχεδόν ουτοπικές- λύσεις που παρουσιάζονται και κυρίως λέγονται. Επειδή όμως δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να καταντώ ό,τι εγώ θίγω, δεν θα είμαι μεγαλόστομος και ρητορικός αλλά συγκεκριμένος-ελευθερία-παιδεία-επαγγελμα-καθημερινότητα-ασφάλεια-αυτάρκεια –ικανοποίηση Αρετές που σε άλλα κράτη είναι δεδομένες, εμείς τις θέτουμε ως Ιδανικά , ως στοιχεία ενός «επόμενου» μέλλοντος, μιας επόμενης γενιάς, μιας επόμενης εκλογικής τετραετίας…And the dream goes on…Είτε μας αρέσουν οι συνεχείς προκλήσεις, είτε είμαστε ανίκανοι να τις φέρουμε εις πέρας έστω σε ένα βαθμό. Τι νομίζετε? Δεν είναι λύση όμως ο μηδενισμός- είναι καλή άμυνα για όσα δεν περατώσαμε. Θέλω και θέλουμε αυτή την φόρα, όποιο «χρώμα» και αν επικρατήσει, όποια αυτοδυναμία και αν κατακτηθεί, όποια κυβέρνηση και αν δράσει συνεργατικά με άλλη, να είμαι και να είμαστε λίγο πιο ελευθεροι-μορφωμένοι–επαγγελματικά απεκατεστημένοι-αυτάρκεις -ασφαλείς -χαρούμενοι για την κάθε μέρα. Δεν θέλω βία. Δεν θέλω ανεργία. Δεν θέλω φωτιά πλέον-ούτε τζάκι ζωγραφιστό.
Προτείνω μια ουσιαστική συσπείρωση των κομμάτων, η οποία δεν θα έχει στόχο τον κενό αντίλογο, αλλά την ουσιαστική δράση. Ας ξεχάσουμε πολιτικούς χώρους και παρατάξεις και ας προχωρήσουμε σε μια πολιτική του «είναι»-όχι μια πολιτική του «φαίνεσθαι». Μόνο αυτή «θα σηκώσει τον Ήλιο», μέσα από αυτή «θα υπάρξει καλύτερη Ελλάδα», αυτή είναι το μόνο υγιές «συνδικάτο».

«Τάδε έφη 17χρονος»

«Συντεχνίες, σκάνδαλα και διαπλεκόμενα συμφέροντα»

  Άρθρο του Στρατή Ζουμπουλιά

Κυριότερο αντίπαλο της Ελλάδος στον δρόμο προς την οικονομική «ανόρθωση» κατονόμασε ο κ. Καραμανλής την παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά και τις εγχώριες συντεχνίες που μπροστά στο κέρδος αδιαφορούν για τα προβλήματα που δημιουργούν στην χώρα.
          Η οικονομική κρίση είναι εμφανής στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου και όλες οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα για να την αντιμετωπίσουν. Και ποιες είναι αυτές οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία; Οι χώρες που διαθέτουν την λεγόμενη «βαριά βιομηχανία», όπως για παράδειγμα η Γαλλία,η Γερμανία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Η.Π.Α. Το βέβαιο είναι πως η Ελλάδα δεν διαθέτει τέτοιου είδους βιομηχανία. Επομένως δεν θα δούμε μαζικές απολύσεις εργατών από παγκοσμιοποιημένες εταιρείες-κολοσσούς ( πχ General Motors). Κάθε απόλυση εργαζομένου δεν πρέπει να βρίσκει δικαιολογία στην «οικονομική κρίση». Αυτή θα περάσει και δεν θα ακουμπήσει την Ελλάδα.
          Δυστυχώς ή ευτυχώς η χώρα μας κρατάει τα πρωτεία στην φοροδιαφυγή. Τα «καθαρά» λεφτά που βρίσκονται στην τσέπη των Ελλήνων, ή αν προτιμάτε το «μαύρο χρήμα» δεν φαίνεται πουθενά στα επίσημα στοιχεία. Μπορεί όντως τα λεφτά των οικογενειών να λιγοστεύουν, όχι επειδή πληρώνονται λιγότερο, αλλά επειδή οι «συντεχνίες» των μεγαλεμπόρων αποφασίζουν πίσω από το πρόσχημα των «χαλεπών οικονομικών καιρών» που ζούμε να αυξήσουν την κερδοφορία τους από μια αγορά που ήδη πληρώνει τα αντίστοιχα προιόντα 2-3 φορές περισσότερο σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.
       Εδώ ο κ. Καραμανλής έχει δίκιο. Πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι στην αγορά και οι παραβάτες να τιμωρηθούν κατηγορηματικά. Αυτές οι «συντεχνίες» μπορούν να διαλυθούν.Κάποιες άλλες όμως..
    Με τον προσδιορισμό «άλλες» αναφέρομαι στις κάθε λογής ενέργειες που διαπράττονται από τους ανθρώπους που ορκίζονται ενώπιον Θεού να αγωνίζονται για το καλό του Ελληνικού λαού. Και βέβαια τα δικά τους συμφέροντα βρίσκονται πάνω από τον Ελληνικό λαό.
Βατοπέδι, Siemens, δρομολόγια άγονων γραμμών, Χρηματιστήριο, είναι μερικές από τις παρατυπίες των πολιτικών μας, που βρίσκονται τώρα στην επικαιρότητα. Σαφώς υπάρχουν πολλά περισσότερα που απλά έχουμε αμελήσει και άλλα τόσα που δεν ξέρουμε. Το σύστημα νοσεί από..μέσα . Σίγουρα υπάρχουν ικανοί πολιτικοί.Υπάρχουν άνθρωποι ικανοί που μπορούν να πάνε την χώρα μπροστά. Αλλά όσο παραμένουν «υποτελείς» στα κάθε είδους συμφέροντα(είτε δικά τους ,είτε τρίτων) δεν μπορούν να δημιουργήσουν αυτά που θέλουν.
   Αυτά πρέπει πρώτα να καταπολεμήσει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και αφού ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο έχοντας γύρω του ανθρώπους ικανούς ,μα πάνω από όλα τίμιους ,μπορεί να συνεχίσει στην διάλυση των καρτέλ και σε κάθε είδους παρέμβαση που μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον του τόπου.

Facebook VS φιλία

Άρθρο της Γιώτας Πανοπούλου.

Πόσοι μπορούν να ισχυριστούν ότι έστω και για μια στιγμή δεν έψαξαν τον ορισμό του Facebook σε άμεση σχέση με την πραγματική μας ζωή; Τελικά είναι μικρογραφία του δικού μας κόσμου; Κομμάτι της ζωής μας; Ή μήπως απλά κάτι να ασχολούμαστε;
Το δικό μας Facebook, δημιουργήθηκε από Mark Zuckerberg, έναν φοιτητή του Πανεπιστημίου του Harvard, τον Φεβρουάριο του 2004. Συμπληρώνει τα 5 χρόνια λειτουργίας του και ήδη έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή site στον πλανήτη. Παρέχει δυνατότητα επικοινωνίας των χρηστών με τις επαφές τους αλλά και ανταλλαγή και κοινοποίηση προσωπικών πληροφοριών και φωτογραφιών. Δημιουργία, δηλαδή, ενός προσωπικού προφίλ στο internet που η λειτουργία του έχει άμεση σχέση με την ύπαρξη επαφών, αφού τα σχόλια και η επικοινωνία αποτελούν την αφορμή για να κινείται το προφίλ καθώς και οι πληροφορίες που περιέχει. Είναι λοιπόν σαν μια προσπάθεια να γνωρίσει κανείς μέσω του Facebook προσωπικά είτε απλούς γνωστούς είτε φίλους ή ακόμα και αγνώστους. Ίσως η πρακτική αυτή που χρησιμοποιεί το Facebook και η επιμονή μας να ασχολούμαστε μαζί του, να πρέπει να μην είναι κάτι που μπορούμε να εντάξουμε στην καθημερινότητα μας χωρίς λογική διερεύνηση. Το πόσο όμως σκεφτόμαστε τι είναι το Facebook για μας και γιατί εμείς είμαστε μέλος του να μην είναι τόσο αυτονόητο όσο θα έπρεπε.
Στην αναζήτηση λοιπόν αυτή σημαντικό είναι να βάλουμε τα πράγματα σε σειρά. Ο λόγος που δημιουργούμε ένα τέτοιο προφίλ είναι το ήμισυ του παντός σ αυτή μας την έρευνα. Συνήθως, ο λόγος είναι απλά ότι όλες οι κοινωνικές μας συναναστροφές είναι μέλη του Facebook, και δεν βρίσκουμε το λόγο να μην είμαστε και εμείς, Είναι όμως κατά βάθος και μια επιθυμία να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και στον κυβερνοχώρο εκτός από το πραγματικό χωροχρόνο! Είναι κάτι εγωιστικό, η δημιουργία ενός πάζλ που αποτελεί τον εαυτό μας ή μάλλον το εγώ μας , γιατί αν το σκεφτεί κανείς πιο πολύ ασχολoύμαστε με το να αναβαθμίζει το προφίλ του παρά με το να επικοινωνεί. Μόνο που στο Facebook μπορούμε εύκολα να επιλέξουμε τις πληροφορίες που περιλαμβάνουμε στο προφίλ μας, δημιουργώντας μια θαυμάσια εικόνα του εαυτού μας. Ένας άνθρωπος κοινωνικός που έχει πολλούς φίλους, κάνει αμέτρητα ταξίδια και βγαίνει συχνά περνώντας στιγμές διασκέδασης, είναι για κάποιους κάτι ιδανικό. Για αυτό λοιπόν κυκλοφορούν διάφορες «αποδείξεις» στο προφίλ για να είναι πιο πειστικό, όπως φωτογραφίες και σχόλια σε αυτές.
Στον πραγματικό κόσμο όμως είναι διαφορετικά. Κανείς δεν γίνεται να είναι έτσι όπως φαίνεται σε ένα προφίλ, τόσο τέλειος!! Καλώς ή κακώς δεν γίνεται να σβήσεις τα λάθη ή να κρύψεις τόσο καλά στοιχεία που δεν θες να μαθευτούν.
Άρα πόσο θεμιτό θα ήταν να σχετίσουμε την πραγματική ζωή και την φιλία με το Facebook; Κατά πάσα πιθανότητα καθόλου!
Στην πραγματική ζωή για να πάρεις τόσο προσωπικές πληροφορίες για κάποιον πρέπει να συζητήσεις μαζί του αρκετή ώρα. Αυτές ακριβώς τις πληροφορίες που στο προφίλ του παραθέτει σε μια σελίδα όλες συγκεντρωμένες. Σκεφτείτε όμως, θα βγαίνατε στο μπαλκόνι σας με μια «ντουντούκα» να φωνάξετε ποιος είστε; Πως σας λένε; Με τι ασχολείστε; Πως νιώθετε; Γιατί λοιπόν να το κάνετε με έναν παρόμοιο τρόπο στο internet παρόλο που μπορεί οι επαφές να σας γνωρίζουν;
Σκεφτείτε και κάτι άλλο, στην πραγματική σας ζωή σας ενδιαφέρει τόσο πολύ τι πιστεύουν οι άλλοι; και σ αυτό τον κόσμο πόσο φίλοι σας είναι αυτοί οι άνθρωποι; Οι πραγματικοί φίλοι είναι εκεί όταν τους χρειαζόμαστε και μας βλέπουν και στις κακές μας στιγμές. Ποιος προσπαθεί να εντυπωσιάσει τους πραγματικούς του φίλους; Αντί λοιπόν να ξοδεύουμε το χρόνο μας πίσω από έναν υπολογιστή για να περάσουμε καλά, γιατί δεν περνάμε καλά σ ένα ήσυχο καφέ με την παρέα μας;
Στο Facebook η έννοια φίλος είναι εντελώς διαφορετική και δεν μπορεί να γίνει ποτέ εφάμιλλη της πραγματικής. Γιατί να θεωρούμε ότι είναι πιο εύκολο να μαθαίνουμε τον άλλο με απόσταση και χωρίς διαπροσωπικές σχέσεις; Μήπως είναι και αυτό σύμπτωμα της έλλειψης χρόνου ή μήπως είναι απλά η αποξένωση που έχει επέλθει από την εξέλιξη του internet και την εύκολη πρόσβαση σε αυτό;
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορώ να κατηγορήσω την ενασχόληση με το Facebook χωρίς τύψεις. Πέρα από την αυτήν την πλευρά αυτό που μπορώ να παραδεχτώ είναι ότι απλά είναι ένα σύμπτωμα της ζωής μας αλλά καθόλου η ίδια η ζωή μας, οι φιλίες μας!! Το σίγουρο όμως είναι ότι μόνο αν θεωρήσουμε πως οι πληροφορίες αυτές που ανακυκλώνονται ανάμεσα στους φίλους είναι κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο, τότε ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιραζόμαστε πτυχές της ζωής μας με αυτούς που βοηθούν στο να γνωρίζεις τον άλλο. Μήπως όμως κατά βάθος αυτό που ψάχνουμε από το Facebook είναι η γρήγορη εναλλαγή ασήμαντων πληροφοριών έτσι για να ασχολούμαστε και να προσομοιώνουμε την ζωή που έχουμε έξω με την παρέα μας όταν είμαστε μέσα στο σπίτι μόνοι μας;
Φανταστείτε το Facebook να είναι τελικά για μας σύμπτωμα μοναξιάς και επιθυμίας για την έντονη ζωή που δεν μπορούμε ή δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε.

Η κρίση και οι κροίσοι..

Άρθρο του Θάνου Κόκκαλη.



Και ξαφνικά την όγδοη μέρα..,μας πρόεκυψε κρίση, το ρευστό εξαφανίστηκε από την αγορά, οι γιάπηδες πάγωσαν, οι σικάτες γκόμενες τύπου επένδυσε σ εμένα και θα βγούμε το βράδυ για φαγητό μαράζωσαν.δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες της δεκάρας, οι πριγκίπισσες λουφάξανε και η δεκάρα θυμίζει τα 10 σεντς του ευρώ .Μα καλά τόσο ρευστό είναι ν αναρωτιέται κάνεις, που πήγε; Στην ντουλάπα μου η στην ντουλάπα σου δεν βρίσκεται μπορείς να ψάξεις όσο θες,ευκαιρία για ξεσκόνισμα σου λέω. Φίλε με την Πόρσε που όταν βάζεις βενζίνη, πας κρυφά και γεμίζεις 5 ευρώ μην τυχόν και γίνεις ρόμπα στην ξανθιά καλλονή συνοδηγό,κι εσύ «κρισάτος» είσαι δεν σε κατηγορώ.

Οσο εύκολο είναι να διακρίνεις που ΔΕΝ έχουν πάει τα λεφτά, άλλο τόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις ποιος τα χει τσεπώσει. Για σκέψου ότι κάποτε οι γονείς μας με μια δουλειά μόνο, μεγάλωσαν δύο και τρία κακομαθημένα σαν εμάς,Ο άντρας του σπιτιού συνήθως να εργάζεται,η γυναίκα σπίτι ,φαί, καθαριότητα, παντόφλες πάντα σ ετοιμότητα, δούλα και κυρά με έναν μισθό που όμως έκανε τον άντρα να αισθάνεται βασιλιάς και την γυναίκα κυρία.Μακρυά σε πήγα, αλλά αγαπητέ μου με μια δουλεία,που; πότε; και πως μεγαλώνεις σήμερα 2 παιδιά,ζείς μια γυναίκα και άντε λέμε τώρα, ζείς κι εσύ; Κάθονται οι νέοι και πίνουν καφέ όλη μέρα,α τα κοπρόσκυλα..και τι να κάνουν δηλαδή; Άντε να δουλέψεις 4ωρο stage και δεν ξέρω γω τι άλλο έχουν σκαρφιστεί . Στα είκοσι σου θα πάρεις 300 ευρώ και θα νομίζεις ότι έπιασες το Τζόκερ, την ίδια ώρα, ο κομματικός χοντρός προισταμενός σου που την πέφτει σε ό,τι έχει γυναικείο όνομα,τσεπώνει το χιλιαρικάκι και μόλις πάει 1 το μεσημέρι την κάνει, πάει αλλού και πάντως όχι εκεί που θα πας εσύ μόλις τελειώσει η ολιγόμηνη σύμβαση σου.

Και 25 να πας και 30 με το καλό τι έχεις να περιμένεις από το Ελλάντα , φτιαγμένο στην λούφα βουτηγμένο; Το πολύ πολύ μέχρι τότε οι μισθοί να ναι ίδιοι με αυτά που παίρνει ο Βούλγαρος, ο Αλβανός ο Ρουμάνος και ο Πακιστανός που σου πλενε κάποτε τα τζάμια ,να χει βίλλα στο Πακιστάν με τζάμια καθαρά.

Θα μου πεις την έχεις δει ευρωπαίος και δεν καταδέχεσαι να παίρνεις τα ίδια με τους Βαλκάνιους τους Πακιστανούς και πάει λέγοντας.Ξύπνα κρίση έχουμε, δεν ακούς πόσο έπεσαν πάλι τα χρηματιστήρια σε Αμερική ,Ιαπωνία και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού: Συγγνώμη αλλά δεν θυμάμαι να χα επενδύσει στα εξωτερικά, πως γίνεται να φάω την κρίση κατακούτελα;

Εδώ σου λέει η ναυτιλία μας,οι εφοπλισταράδες μας

πάει..καταστράφηκαν,ζητιανεύουν στο ντόκο!Και μην ξεγελιέσαι επειδή ο γιος του τάδε και του τούδε πάντα πρώτο τραπέζι είναι στον Ρουβά,έχουν κάνει μειώσεις τιμών και τα νυχτερινά μαγαζιά, άσε που με ψωμί ,ελιά άντε και κανένα τριαντάφυλλο να νε καλά εκεί ψηλά ο μακαρίτης ,την βγάζουν οι τζούνιορ εφοπλιστάδες.Ας χρωστάει ο μπαμπάς στο πλήρωμα, εξάλλου τα 4/5 των πληρωμάτων στα ελληνικής ιδιοκτησίας πλοία, δεν μιλούν ελληνικά .Στην χώρα τους με 500 ευρώ τον μήνα τους αποκαλούν Ωνάσης και με 1500 τους κάνουν άγαλμα ,τι κι αν ο μεγαλοκαπετάνιος εφοπλισταράς δεν έχει σήμερα να τους πληρώσει; O Έλληνας ναυτικός όμως,είδος προς εξαφάνιση από την ναυαρχίδα της ελληνικής οικονομίας,τι θα πάει σπίτι στην φαμίλια;Καβούρια προς το παρόν λόγω οικονομικής κρίσης.

Eίναι δύσκολο να καταλάβεις ρε παιδί μου πως γίνεται να χουμε κρίση,να σου ζητάνε να κάνεις το ..σου παξιμάδι και όμως οι σκαφάτοι πάντα να ναι στας Μυκόνους στην Ψαρού ,οι αμαξάρες τύφλα να χει το Μονακό,μια βόλτα στην Αράχοβα ,φούλ σεζόν θα σε πείσει,μέτρα την χλίδα στις 4 ρόδες .θα πάθεις κατάθλιψη σε προειδοποιώ. Aν θες πάντως να την βρείς την άκρη είναι πολύ απλό ,σε περίπτωση που είσαι ακόμα μπερδεμένος.

Οff shore εταιρείες γεμίσαμε, αυτοί ό,τι μέτρα και να παρθούν όσο κρίση και να πλασάρει η αγορά δεν τσαλακώνονται σου λέω. Βάζεις φόρο στα αυτοκίνητα πάνω από 2000 κυβικά, και σου λέει το φτωχαδάκι μωρέ μπράβο θα τους τα πάρουν και μια φορά..Αμ δε,τα περισσότερα είναι γραμμένα στο όνομα της εταιρείας! Εσύ όμως αυτά τα λίγα που ναι να πληρώσεις θα τα σκάσεις γιατί τ ονομά σου ούτε για off shore μου κάνει, ούτε φέρνει.. σε μεγάλη εταιρεία, είσαι ο και λέγεσαι ..σκάστα και νιώσε ότι έκανες τον καθήκον σου ως νομοταγής πολίτης..

Η μεγάλη πλάκα είναι να νομίζεις πως όλοι βιώνουν την κρίση, η οποία ήρθε από το πουθενά ,αλλά οι αμαξάρες, οι βίλλες τα κότερα και οι χάι κοιλαράδες που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους παρά μόνο για την φουκαριάρα την μάννα τους, μια χαρά, θα υπάρχουν, αφού υπάρχεις εσύ ακόμα ,αυτοί να μην τα καταφέρνουν λες;

Είδηση από τον Θάνο Κόκκαλη

Eκλογές την Κυριακή 4 Οκτωβρίου


Κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και προφανώς δυσαρεστημένα με τις εξελίξεις, ήδη φεύγουν,πάνε αλλού κι εντείνουν την προσπάθεια τους στην αναζήτηση νέας πολιτικής στέγης .

Σήμερα μάλιστα ,σημαντικό στέλεχος της Ν.Δ και βουλευτής από το 2000 μέχρι το 2007 ,κατηφόρισε προς Καλλιρόης μεριά και είχε σημαντικές πολιτικές επαφές με άλλο κόμμα που προφανώς θεώρει ότι θα παίξει αύριο έναν σωστό και σημαντικό πολιτικό ρόλο και που ίσως του προσφέρει βουλευτική έδρα μιας.Το όνομα του πρώην βουλευτή και ηθοποιού πιθανότατα θα περιλαμβάνεται στο ψηφοδέλτιο του συγκεκριμένου κόμματος.

Ο ηθοποιός και πρώην βουλευτής δεν είναι ο μόνος που είχε τέτοιες επαφές, έχουν προηγηθεί άλλοι και ακολουθούν κι άλλοι. Ποιός ξέρει.. το αύριο μπορεί να ξημερώσει μια Ν.Δ με Ντόρα Μπακογιάννη στο τιμόνι και οι πονηρεμένοι πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

"Αχρείαστη η... γονική συναίνεση"

Αρθρο του Στρατή Ζουμπουλιά



Η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί σαν «μια χώρα επιστημόνων». Οι εισακτέοι στα πανεπιστήμια μας είναι τόσοι πολλοί που ξεπερνάνε τον ανάλογο αριθμό άλλων Ευρωπαικών χωρών. Το πόσοι τελειώνουν βέβαια τις σπουδές τους είναι άλλο θέμα.
Η εισαγωγή σε πανεπιστημιακά ιδρύματα μπορεί να αποδωθεί στο υψηλό επίπεδο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Αν είναι όμως έτσι,γιατί όλοι μιλούν για «νοσηρό σύστημα» και κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να το αλλάξει;
Πίσω από το εκπαιδευτικό σύστημα, βρίσκεται ένα άλλο. Το «κοινωνικό σύστημα». Αυτό επιβάλλει την επιτυχία των μαθητών στις πανελλήνιες εξετάσεις. Καταπιέζει. Φορτώνει με άγχος τους μαθητές. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Πιο επικύνδινη είναι η άποψη που κυριαρχεί στην Ελληνική κοινωνία όπου ο «ο μαθητής που αποτυγχάνει στις πανελλήνιες εξετάσεις θεωρείται από τα πρώτα βήματα της ζωής του αποτυχημένος ίσως και άχρηστος,σίγουρα όμως χαμηλότερου πνευματικού επιπέδου από τους συνομηλίκους του που πέρασαν σε υψηλόβαθμες σχολές.» Αν είναι δυνατόν η ζωή ενός νέου να κριθεί από την επίδοση του σε κάποιες εξετάσεις.
Δυστυχώς όμως αυτό ισχύει,και είναι αντίληψη βαθιά ριζωμένη στους Έλληνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι γονείς να καταπιέζουν τα παιδιά τους ώστε να περάσουν σε σχολές που δεν θέλουν, να δημιουργούνται εντάσεις στην οικογένεια που προκαλούνται από αυτή την καταπίεση και την αντιδραστική φύση των εφήβων,ενώ τα χειρότερα έρχονται αργότερα. Σε περίπτωση επιτυχίας του μαθητή όλα είναι καλά.Αν όμως το παιδί αποτύχει τι γίνεται;
Το ψυχολογικό βάρος είναι μεγάλο. Η προσωπική απογοήτευση κατακλύζει τον ψυχικό του κόσμο. Όμως η απογοήτευση εντείνεται και δημιουργεί αίσθημα ντροπής για έναν ανόητο λόγο,επειδή οι γονείς αισθάνονται ότι απέτυχαν οι ίδιοι ως γονείς εξαιτίας της αποτυχίας του παιδιού τους. Και τα παιδιά το καταλαβαίνουν αυτό.Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν ισχύει,αρκεί όμως για να καταστρέψει τα όνειρα που κάνουν οι γονείς από την στιγμή της γέννησης του παιδιού τους και να απογοητεύσει ακόμα περισσότερο τους εφήβους.
Χρειάζεται όλοι να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν όλοι να γίνουν δικηγόροι ή γιατροί. Πιο συγκεκριμένα η κοινωνία δεν αντέχει άλλους δικηγόρους και γιατρούς!Δεν έχει πως να τους αξιοποιήσει. Έτσι οδηγούμαστε σε μια αγορά εργασίας,όπου οι περισσότεροι πτυχιούχοι είναι άνεργοι. Οι χειρωνακτικές εργασίες παρακμάζουν, και πλέον προσφέρονται από περισσότερους αλλοδαπούς παρά από Έλληνες.
Εδώ υπάρχει και μια ακόμα παράμετρος. Όταν εργαζόμενος κάνει μια δουλειά που δεν του αρέσει, και την κάνει απλά για να ικανοποιήσει τους γονείς του, αποκλείεται να είναι τόσο αποδοτικός όσο αν βρισκόταν σε μια δουλειά της αρεσκείας του. Πρέπει να το σκεφτούμε αυτό την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσουμε την βαριεστημένη συμπεριφορά ενός υπαλλήλου σε κάποια δημόσια υπηρεσία..
Το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι να αφήσουν οι γονείς στα παιδιά τους την ελεύθερη επιλογή. Το «παιχνιδι» περνάει σε αυτά. Η σχολή που θα τελειώσουν και το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν,όταν είναι δική τους επιλογή τους κάνει να πεισμώσουν και να κοπιάσουν πολύ περισσότερο, με τις πιθανότητες να μείνουν είτε αιώνιοι φοιτητές,είτε άνεργοι να μειώνονται σημαντικά.