Μία βόλτα στην Αθήνα του σήμερα

από την Τζίνα Γιαλλούση.


Μπαίνω στο τρένο στη στάση Ομόνοια, μπαίνει ένα νεαρό ζευγάρι γύρω στα 25.. Nέα παιδιά, διαφορετικά θα έπρεπε ζουν κάθε μέρα σαν την τελευταία τους, μονό που αυτά ζούσαν την τελευταία τους.Θέλω να πω δεν έβλεπαν μπροστά τους, είχαν πάρει υπερβολική δόση από κάποιο ναρκωτικό.Ο νεαρός δεν μπορούσε να ανοίξει καν τα μάτια του.. τούς πήρε ο ύπνος..άραγε που θα τους βρει η νύχτα..;

Στο τρένο.. Κανείς δεν γύρισε,να κοιτάξει...

Επόμενη στάση..

Ανεβαίνει ένας κύριος.γύρω στα 30. εμφανώς ταλαιπωρημένος ..άυπνος.ζητάει από τον κόσμο να τον βοηθήσει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του -τέσσερα λέει-.Κάποιοι, ίσως γονείς, που φαντάζονται τον εαυτό τους στη θέση του, του δίνουν ελεημοσύνη.

Δεν ξέρουν βέβαια ότι στην επόμενη στάση ο "κύριος" πουλάει την οικογένεια για ενέσεις..χόρτο ..χάπια,ότι μπορεί για να κλείσει την πόρτα στη συνείδηση του για μερικά λεπτά..

'Ένας κύριος στο διπλανό βαγόνι πιάνει έναν αλλοδαπό να κάνει άσεμνες κινήσεις στο δεκάχρονο κοριτσάκι του. Τον ξυλοφορτώνει και τον παραδίδει στα όργανα του νόμου.

Λίγο αργότερα τον αφήνουν ελεύθερο.

Καθώς το τρένο περνάει στα βόρεια προάστια της Αθήνας το σκηνικό αλλάζει.

Ο τόπος ξαφνικά αποκτάει ζωηρότερα χρώματα από το γκρι και μαύρο ..του κέντρου. Ομορφες.και καλοντυμένες κυρίες..

Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο όμως ,η ομορφιά αυτή κρύβει την πιο σιχαμερή και διαφθαρμένη σαπίλα..

Πάνω από αυτή τη σκακιέρα που λέγεται κόσμος, οι ισχυροί των ημερών παίζουν τα παιχνίδια τους. Φτάνει να κινήσουν μερικά από τα δισεκατομμύρια τους για να ζήσουν όλοι οι ανθρώποι μια φυσιολογική ζωή.