«2012 κρίσεις»

Aπό τη νέα δημοσιογράφο: Πανοπούλου Παναγιώτα

   Είναι πολλές οι φορές που έχει διαρρεύσει η φήμη πως υπάρχει πιθανότητα να καταστραφεί ο κόσμος.    Το 2012 είναι η πιο πρόσφατη προσπάθεια να πανικοβάλουν το κοινό. Η αιτιολογία είναι αλήθεια πως ποτέ δεν έχει γίνει φανερή καθώς και το ποιος την διαρρέει. Μιας και από τότε που γεννηθήκαμε οι γονείς μας λένε πως ποτέ και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, οικονομικοί λόγοι είναι πιθανό να κρύβονται πίσω από την πρακτική αυτή.
    Μπορεί να μας φαίνεται απίστευτο και να ειρωνευόμαστε όλη αυτή την προσπάθεια, γελώντας όμως αν κάποιος βασιστεί στην πλύση εγκεφάλου του κοινού μπορεί να πετύχει πολλά. Άλλωστε ο εγκέφαλος παίζει πολλά τερτίπια. 
    Φυσιολογικοί λόγοι για να ανακοινωθεί κάτι τέτοιο, θα ήταν οι θρησκευτικοί. Οι θρησκείες του κόσμου ίσως βασίζονται σε κάποια αιτιολογία που μετρά και αυτή θα ήταν: «μετανοήστε… γιατί το τέλος έρχεται». Απλά γίνεται πια απτότερο το τέλος, είναι σαν να πιέζουν τον κόσμο να συμμορφωθεί όσο είναι καιρός! Δηλαδή απλά θέματα ηθικής και αξιών, προσπαθώντας να διασώσουν τον κόσμο από την διαφθορά που έχει περιέλθει… όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι!
    Οι οικονομικοί λόγοι όμως, που μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτό το «τσουνάμι» είναι αυτό που λέμε «2012 κρίσεις»!! Άλλωστε έχουμε ακούσει άπειρες φορές και για οικονομική κρίση στο κόσμο αλλά και για καταστροφή, ακόμα και αν δεν φέρει το ένα το άλλο(!) ή μήπως θα το φέρει; Πρόσφατη τομή και αλλαγή στη ζωή μας είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2009. Άλλη μια σύμπτωση;
    Η οικονομική καταστροφή μιας χώρας, η πτώχευση αλλά και απλά η ύφεση της αγοράς είναι βόμβα που αναταράσσει χιλιάδες ζωές και φέρνει επονείδιστες σκέψεις για την παθούσα χώρα καθώς και την συντριβή της ζωής των πολιτών. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε δηλαδή την οικονομική καταστροφή του κόσμου, τουλάχιστον του κόσμου όπως τον ξέρουμε ως τώρα, με οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα στηριγμένο σε δομές. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ίσως και να διέρρευσε και αυτή η φήμη.        Φυσιολογική αντίδραση του κάθε ατόμου είναι πως, αν το 2012 ο ήλιος σβήσει, η γη συντριβεί και η ζωή τελειώσει, πρέπει να ζήσουμε ό,τι προλάβουμε. Μας έρχεται στο μυαλό το τραγούδι «τα λεφτά είναι δανεικά» και έχουμε μια τάση να ξοδεύουμε περισσότερο. Άρα, απομακρύνουμε έμπρακτα τον οικονομικό θάνατο. Όχι όμως και από τον πιθανό φόβο να πεθάνουμε οργανικά… 
   Ίσως όμως αυτό να είναι όλο, και η τροφή της φήμης αυτής να κρύβεται πίσω από το φόβο και τον πανικό, ή μήπως απλά είναι απλά μια τυχερή στιγμή συγχρονισμού της οικονομικής κρίσης με το 2012;Ο χρόνος θα δείξει.

ΔΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ MAKE-UP ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΩΜΑ!

Aπό την Δέσπη Πανανάκη.

Δευτέρα πρωί. Έξω βρέχει. Βάζω το τζινάκι μου και μια μπλούζα και ξεκινάω για τη σχολή.

Μετρό. Σκηνή 1η. Λήψη 1η.

Στυλιζαρισμένη κοπέλα με ψηλοτάκουνο και κόκκινο κραγιόν καταριέται την τύχη της στο κινητό για την απώλεια δικτύου. Μάλλον, χωρίς το τηλεφωνικό backup της κολλητής της, νιώθει εκτεθειμένη στα βλέμματα των «περίεργων» που την περιεργάζονται – με μια γρήγορη ματιά στο βαγόνι επιβεβαιώνω πως οι «ουτοπικοί θαυμαστές» της είναι πλήρως απορροφημένοι στις προσωπικές και ανέπαφες με την νεαρά σκέψεις τους.

Μετρό. Σκηνή 2η. Λήψη 1η.

Μουσκεμένη από τη βροχή νέα ψάχνει μανιωδώς στην oversized τσάντα της αντικείμενο αγνώστου ταυτότητος. Μετά από δύο στάσεις και τιτάνια προσπάθεια εντοπίζει τον μικρό της θησαυρό. Είναι ένα καθρεφτάκι βεβαίως βεβαίως! Πασχίζει να φιξάρει την κατεστραμμένη της κουπ ως τη στιγμή αποβίβασής μου – είμαι σίγουρη πως συνέχισε ώσπου να ‘ρθει και η δική της ώρα.

Λεωφορείο. Σκηνή 3η. Λήψη 1η.

Ανήλικη ψευτο-diva μιλάει στη φιλενάδα της για το χθεσινοβραδινό ραντεβού της. «Δεν το πιστεύω ότι με είπε κακομαθημένη! Πώς τόλμησε; Κανονικά θα έπρεπε να με ευγνωμονεί που δέχτηκα να τον κυκλοφορήσω!!» - Στοίχημα πως προτού βγουν η ίδια κοπέλα έλεγε τα εξής στην κολλητή της: «Δεν το πιστεύω ότι μου ζήτησε να βγούμε! Είναι θεός!! Τι να φορέσω; Που λες να πάμε; Ανυπομονώ να τον δω!!»

Πάντειο. Σκηνή 4η. Λήψη 1η.

Παρέλαση φοιτητριών. Η ώρα 10 το πρωί. Ψηλοτάκουνες μπότες, γυαλιά ηλίου, ισιωμένο μαλλί, full μακιγιάζ, φουλάρια, κασκόλ, σκουλαρίκια… Υπερπαραγωγή σου λέω! Περπατούν στον πεζόδρομο της σχολής κοζάροντας το πλήθος με ακτίνες Χ και ξεστομίζοντας παράλληλα ατάκες Ψ. Όπου Χ μεταβλητή που παίρνει τις ρίζες: σνομπισμού / θαψίματος / πεσίματος / κριτικής / ζήλιας κτλ κτλ. Και όπου Ψ μεταβλητή τύπου: «Πού πάει έτσι αυτή;» / «Τι με κοιτάει έτσι αυτό το μπάζο που δεν έχει ελπίδες ούτε σ’ αυτήν ούτε στην άλλη ζωή;» / «Ωραίο γκομενάκι ο ψηλός!» / «Πόόόσο wannabe είναι η κοπελιά δεξιά;» / «Τι γαμάτο jean! Το θέλω κι εγώ!»

Πάντειο. Σκηνή 5η. Λήψη 1η και τελευταία.

Φτάνω στην αίθουσα. Χαιρετάω την παρέα μου και χαμογελάω περήφανη. Απ’ όλα τα άτομα που βρέθηκαν σήμερα στο δρόμο μου, οι φίλοι μου φαίνονταν στα μάτια μου οι πιο ισορροπημένοι. Όλοι φτιάχνονται για να βγουν από το σπίτι τους. Δεν είδα κανέναν να κυκλοφορεί με τις πιτζάμες! Το θέμα είναι να φτιάχνεσαι για να προβάλλεις αυτό που είσαι και όχι για μα κρυφτείς κάτω από ένα τόνο αξεσουάρ. ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ!

Γιατί γράφουμε;

Άρθρο της Σοφίας Ζυγούμη.
Συνήθως γράφουμε γιατί πονάμε. Αναζητούμε μια διέξοδο μέσα από τη γραφή και ας ξέρουμε καλά πόσο λίγο διαρκεί το όπιο της γραφής. Γράφουμε, γράφουμε, γράφουμε...
Μέχρι πότε; Μέχρι μια υποτιθέμενη λύτρωση, που θα δικαιώσει τη δυσκολία στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά πριν ακουμπίσουμε το μολύβι στο χαρτί;
Άραγε έχουν νόημα όλα αυτά που γράφουμε, ή μήπως είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης των λιγότερο προικισμένων στην έκφραση του πόνου; Όσοι δηλαδή δε μπορούν να πιάσουν ένα πινέλο ή μια κιθάρα και να μετατρέψουν σε τέχνη τον πόνο τους, πιάνουν ένα μολύβι. Είναι όμως αυτό τέχνη; Το να θαυμάζονται οι δύσκολες στιγμές σου από ένα κοινό "ανίκανο" να νιώσει την ύψιστη οδύνη, στην οποία έχεις περιέλθει;
Εντάξει, μερικοί μπορούν να σε νιώσουν. Ίσως αυτοί που βρέθηκαν όπως και συ αντιμέτωποι με το χαρτί... Έχουν όμως το δικαίωμα να "ενοχλούν" με τη θλίψη τους όσους τους διαβάζουν; -γιατί κάτι το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε για να το δικαιολογίσουμε και μας προκαλεί δυσφορία, είναι ενόχληση . Αντ ' αυτού όμως μερικοί όχι μόνο δεν το αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο αλλά αντίθετα το εξυμνούν ως κάτι το περίφημο!
Ίσως να υπάρχει σύμπνοια σε αυτές τις απόψεις. Η ιδιαίτερη εκείνη στιγμή που σε κάνει να πιάνεις το χαρτί αντί να σηκώνεσαι να φεύγεις κλαίγοντας και αναζητώντας λίγη παρηγοριά σε εξωτερικούς παράγοντες, είναι όντως περίφημη. Κι ίσως δεν έχει σημασία αν θα κάνεις τους αναγνώστες να έρθουν στη θέση σου , αρκεί διαβάζοντας τη σελίδα σου να έχουν κρατήσει κάτι από εσένα που θα προστεθεί στην προσωπικότητά τους.

"Μερικές φορές το make-up δεν είναι αναγκαίο."

Τις ωραίες γυναίκες τις ξέρει μόνο ο γαλατάς! Έτσι υποστήριζε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, εξηγώντας πως ο γαλατάς ,παλιά, έφερνε το γάλα στο σπίτι και έτσι είχε ευκαιρία να δει τις γυναίκες εντελώς άβαφτες.Mόλις, δηλαδή είχαν σηκωθεί από το κρεβάτι για να του ανοίξουν, έβλεπε αυτόματα ποιές ήταν άσχημες και ποιές όμορφες.
Οι γυναίκες όταν βαφτούν αισθάνονται πιο όμορφες, πιο ποθητές, πιο ωραίες. Όπως είναι φυσικό, δεν είναι και όλες οι γυναίκες όμορφες. Ίσως το μακιγιάζ να τις βοηθά. Μακιγιάρονται όμως μόνο οι άσχημούλες; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Όσο πιο όμορφη είναι μια κοπέλα τόσο περισσότερο βάφεται και καλλωπίζεται πριν τολμήσει να βγει έξω απ΄το σπίτι της. Μια απλή βόλτα αρκεί για να διαπιστώσουμε πως δεν είναι λίγες οι υπερβολικά βαμμένες κοπέλες, με σουτιέν τύπου κλάρκ, ποστίς, 20ποντα τακούνια, και οι διάφορες κοπέλες με περουκίνια . Η ματαιοδοξία τους, ίσως, τις οδηγεί στην γελοιότητα και το μόνο που μπορεί να καταφέρνουν είναι να ξεγελούν τους εαυτούς τους καμουφλάροντας τις διάφορες ανασφάλειές τους.
Το μακιγιάζ έχει να κάνει πλέον με τα θέματα ανασφάλειας στη γυναίκα όπως χρησιμοποιείται από τις περισσότερες. Ευτυχώς μερικές έχουν καταφέρει να αντισταθούν. Το χρησιμοποιούν αντί να τις χρησιμοποιεί, βάζοντας λίγο χρώμα και άρωμα στη ζωή τους και σαν λίγο πιπεράκι. Πολλοί μπορούν να διερωτηθούν , αν οι γυναίκες ( αλλά και άντρες ) δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς με την εμφάνισή τους, τότε πώς θα είναι στα υπόλοιπα ;
Ένα «κοινό» μυστικό είναι πως, στη βιομηχανία μόδας τα μοντέλα από τα πολλά καλλυντικά, βαφές και άλλα που χρησιμοποιούν στο πρόσωπο και το σώμα τους έχουν να αντιμετωπίσουν από νωρίς προβλήματα με την επιδερμίδα τους. Το μακιγιάζ προσθέτει γοητεία στη γυναίκα ( όπως και το άρωμα) ,αρκεί να χρησιμοποιείται με μέτρο και να μη μεταμφιέζει τις κοπέλες σε καρικατούρες. Η τέχνη είναι να προσαρμόζουμε τις τάσεις της μόδας στο τι ταιριάζει με στυλ μας.
Σε αυτό το σημείο μπορούμε να αναρωτηθούμε ποιες άραγε είναι οι σταρ που πραγματικά δεν χρειάζονται πούδρες, ρουζ, μολύβια και σκιές για να δείχνουν υπέροχες;
Aνάμεσα σ' αυτές που δεν αγχώνονται μήπως οι παπαράτσι τις πετύχουν άβαφες σε κάποια καθημερινή τους έξοδο είναι η Halli Berry και η Rihanna. Η Longoria είναι κάπως διαφορετική από ό,τι την έχουμε συνηθίσει, αλλά όχι και λιγότερο όμορφη.Όσον αφορά στην Jolie, είναι πολύ πιο όμορφη χωρίς make –up.

Αιχμηρή πένα.

.

Nέα εμφάνιση!

Είπαμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές στην εμφάνιση του μπλογκ,που το κάνουν πιο όμορφο οπτικά,αλλά και πιο λειτουργικό..

Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας,και υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε την προσπάθεια,για ανεξάρτητη και ανένταχτη άποψη!

Μην ξεχνάτε ότι περιμένουμε και τα δικά σας κείμενα!

Women who love bad boys!

Ένα παλιό καλό ρητό έλεγε "τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού". Τι γίνεται όμως με τα αγόρια, πού πάνε ακριβώς τα κακά αγόρια; Για παράδειγμα ,αν υποθέσουμε ότι ο Eminem είναι ένα πραγματικά κακό αγόρι με κρυπτο-νεοναζιστικό ταμπεραμέντο, που τα βάζει με την πρώην γυναίκα του, με τη μητέρα του , με τις γυναίκες γενικώς - αλλά και ειδικώς όταν αυτές αγαπούν γυναίκες - αλλά και με τα αγόρια που αγαπούν αγόρια, που ακριβώς θα οδηγηθεί; Άρα τι συμβαίνει ακριβώς με τον λευκό μισάνθρωπο; Γιατί όλες τρέχουν σχεδόν δουλικά να του σφίξουν το χέρι; τι είναι αυτό που τις τραβάει; Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας.
Κυρίαρχο παράδειγμα των «κακών» επιλογών είναι η,Britney Spears ,η οποία τον Ιούλιο του 2004, ανακοίνωσε την δέσμευση της με τον Kevin Federline, τρεις μήνες μετά τη συνάντησή τους. Ο Federline παράλληλα είχε σχέση με την ηθοποιό Shar Jackson, που ήταν οκτώ μηνών έγκυος με το δεύτερο παιδί τους.Για τον Kevin Federline έχουμε ακούσει πολλά ονόματα από τότε που μπήκε στη ζωή του η Britney Spears, μερικά απ’ αυτά: το αγόρι παιχνιδάκι, ο χρυσωρύχος, ο wannabe rapper, και αυτός που δε χάνει party για party.
Άλλο «κακό» αγόρι είναι και ο Chris Brown της τραγουδίστριας Rihanna.Καταγγελίες υποστηρίζουν πως η διάσημη τραγουδίστρια είχε δεχτεί κακοποίηση από αυτόν. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό είναι όταν έγινε κλήση στην Αστυνομία από μία γυναίκα που ισχυριζόταν πως δέχθηκε επίθεση από τον ράπερ Chris Brown. To LAPD, (όχι αυτό με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη…), έβγαλε συμπέρασμα ότι ο 19χρονος σταρ της R&B την χτύπησε στην επιστροφή τους απο ένα πάρτυ για τα βραβεία Grammy.
Φυσικά, όλοι ξέρουν για τον άτακτο ναρκομανή, πρώην φίλο της Kate Moss που μπαινοβγαίνει στις φυλακές."I am necessity, base of the recipe" τραγουδάει το αγόρι της Kate Moss όταν μαστουρώνει με τη γάτα του. Το αγγλάκι που λατρεύει τον Oscar Wilde και που παράτησε τα έδρανα της Οξφόρδης για τα έδρανα των δικαστηρίων, το χαμένο κορμί που σε χαλεπούς καιρούς τραγούδαγε ακόμα και σε γάμους για 100 δολάρια,φημίζεται για μια πολύ λανθασμένη επιλογή τoυ διεθνούς φήμης μοντέλου.

Αιχμηρή Πένα.

H Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.

του Δημήτρη Μαθιουδάκη.

Πρόκειται ίσως για μια από τις μεγαλύτερες τετρημένες εκφρασεις, την οποία όλοι την ακουμε απο (πολυ) μικροί, καταλαβαίνοντας το νόημα της με το πέρασμα των χρόνων. Η ουσία όμως δεν έχει χαθεί. Σαν να υπάρχει μία κατάρα, που θέλει τους Έλληνες σε αρκετές περιπτώσεις, να αποβάλουν σημαντικές μονάδες της κοινωνίας μας.

 Η συνήθεια μπορούμε να πούμε οτι ξεκίνησε απο την αρχαιότητα. Για ποιο πράγμα να μιλήσουμε πρώτα;; Για το θάνατο του Πυθαγόρα απο την εξορία και την πείνα;; Για την καταδίκη του Σωκράτη;; Για την εξορία άλλων επιφανών ανθρώπων της εποχής όπως ο Θεμιστοκλής και ο Αισχύλος;; Ή μήπως για την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο απο τους πολιτικούς του αντιπάλους;; Πάμε όμως στο σήμερα. Πλέον η Ελλάδα μας δεν διώχνει τα παιδιά της με τέτοια μέσα. Φεύγουν μόνα τους. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης 51.000 Έλληνες φοιτούν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, με δημοφιλέστερους προορισμούς τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

 Η χώρα της λαμογιάς και του βύσματος πλέον μας πνίγει. Οσοι νέοι έχουν τη δυνατότητα, τη θέληση και το κουράγιο να ξενυτευτούν δεν διστάζουν. Εκεί υπάρχει κρατική οργάνωση, αξιοκρατία, υψηλή ποιότητα ζωής, και άλλα τόσα, τα οποία ενώ θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα σε μια χώρα του 21ου αιώνα, είναι πολυτέλεια. Και ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων συμμερίζεται την παραπάνω άποψη υπάρχουν κάποιοι που έχουν σκοπό να μας βγάλουν τρελους. Σε ένα debate του zoungla μεταξύ του κ.Παπαδόπουλου (υποψήφιος βουλευτής του ΛΑΟΣ στην Α' Αθηνών) και της κα. Λουκέρη (υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στην Α' Αθηνών), η υποψήφια βουλευτής της ΝΔ μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:

Κα Λουκέρη:Έχετε διώξει 500.000 παιδιά νέους και νέες με master και ντοκτορά και είναι μετανάστες, δουλεύουν στο εξωτερικό
Κα Λουκέρη: Που τους διώξαμε; Αυτά που λέτε είναι υπερβολές...
Κος Παπαδόπουλος: Υπερβολές; Πάρτε τα νέα να διαβάσετε. Είναι δημοσίευμα των νέων που λέει ότι 500.000 ελληνόπουλα με master και ντοκτορά έφυγαν μετανάστες στην Ευρώπη και την Αμερική να δουλεύουνε
Κα Λουκέρη: Κι εγώ ελληνόπουλο είμαι και δουλεύω μια χαρά στη χώρα μου και είμαι μια χαρά. Οι ικανοί άνθρωποι κάθονται και δουλεύουν...

 Δεν θέλω να κάνω πολιτικό παιχνίδι, δεν είναι αυτός σκοπός μου άλλωστε, στη θέση της Κας Λουκέρη θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας, η βλακεία δεν έχει χρώμα. Η Κα Λουκέρη, δηλαδή, υπονοεί οτι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι ανίκανοι για δουλειά, έφυγαν για το εξωτερικό επειδή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο μεγάλο επίπεδο της σημερινής Ελλάδας, ανίκανοι γιατροί που βρίσκονται σε ομάδες έρευνας, ανίκανοι επιχειρηματίες, ανίκανοι οικονομολόγοι, ανίκανοι επιστήμονες... Μονο για γέλοια είναι ο παραπάνω συλλογισμός. Κάποιος να πεί στην Κα. Λυκούρη (και σε οποιονδήποτε άλλο έχει αυτές τις απόψεις) οτι δεν ζούμε στον αγγελικό κόσμο που μας παρουσιαζει. Στην Ελλάδα του βύσματος, ένας γιατρός για παράδειγμα, θα πατήσει τα 30+ για να πάρει ειδικότητα, παρόλο που το σύστημα υγείας μας πάσχει απο τρανταχτές ελείψεις!

 Κάτι τέτοιες δηλώσεις απλά υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...

Η αγάπη σκοτώνει.

Με αφορμή μια ιστορία που άκουσα πρόσφατα αποφάσισα να παίξω το ρόλο του διαβόλου για τα καλά μας αγοράκια, τα οποία αγνοώντας τι μπορεί να προκαλέσουν έχουν σεξουαλικές επαφές χωρίς να παίρνουν τις κατάλληλες προφυλάξεις .

Πληροφορήθηκα πώς μία νεαρή κοπέλα έμεινε στείρα.. καθώς το αγόρι με το οποίο διατηρούσε μόνιμη σχέση για τρία χρόνια και το εμπιστευόταν τυφλά, στάθηκε η αιτία για να αφαιρεθούν η μήτρα και οι ωοθήκες της, στερώντας της την δυνατότητα να νιώσει στο μέλλον την μητρότητα.. Το αγόρι της, όπως αποδείχτηκε ,διατηρούσε παράλληλα με την σχέση του μία κρυφή ζωή, πήγαινε με διάφορες κοπέλες, τις οποίες γνώριζε ελάχιστα, φυσικά χωρίς προφυλάξεις. Το παιδί αυτό δεν ενδιαφερόταν για τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά η κοπέλα τι έφταιξε να να βρεθεί θύμα της παιδαριώδους συμπεριφοράς του;Θα ήθελα να αναφέρω ,και αυτό τιμάει την κοπέλα, το ότι αντέδρασε υποχρεώνοντας τον σύντροφο της να τηλεφωνήσει σε όλες τις κοπέλες για να μην βρεθούν στη θέση της.

Η έλειπη ενημέρωση για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα συνεχώς κοστίζει σε νεαρά άτομα κυρίως θηλυκού φύλλου, την υγεία τους και σε ακραίες περιπτώσεις ακόμη και την ζωή τους. Θα ήθελα να τονίσω ότι το προφυλακτικό δεν προστατεύει για τα περισσότερα από αυτά όπως το μικρόβιο που προκαλεί κονδυλώματα τα οποία αν δεν αντιμετωπιστούν με κάποια ιατρική αγωγή προκαλούν τον καρκίνο του τραχήλου. Στην Ελλάδα τα κρούσματα έχουν αυξηθεί τραγικά με την μεγάλη προσέλευση των αλλοδαπών στην χώρα και την αύξηση του εμπορίου λευκής σαρκός.

Για αυτό λοιπόν είναι απαραίτητη από τους άντρες η κατάλληλη ενημέρωση και προφύλαξη, όσο για τις γυναίκες πρέπει από την στιγμή που ξεκινάνε την σεξουαλική τους ζωή, να επισκέπτονται τον γυναικολόγο για τις απαραίτητες εξετάσεις,.. όπως το τέστ παπανικολάου, τουλάχιστον μία φορα τον χρόνο!!

Aνώνυμος.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε ασχοληθεί με την τέχνη της αντιγραφής...

Ποιος δεν έχει αντιγράψει στη ζωή του; Όλοι μας, σε μια δύσκολη στιγμή, έχουμε ρίξει μια κλεφτή ματιά στο γραπτό του διπλανού μας ή έχουμε ξεδιπλώσει ένα σκονάκι. Οι μαθητές και οι φοιτητές ανά τον κόσμο ξοδεύουν χρόνο και χρήμα (!) για να αντιμετωπίσουν τα διαγωνίσματα, και πολλές φορές τα επιτεύγματα τους εντυπωσιάζουν.Το να γίνεις καλός αντιγραφέας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα και οι τεχνικές αντιγραφής στο σχολείο απαιτούν φαντασία, πείσμα και υπομονή. Για να επινοήσει ο μαθητής έναν τρόπο που θα του επιτρέψει να συγκεντρώσει στο σκονάκι τα πιο επικίνδυνα θέματα χωρίς να μπει στον κόπο να διαβάσει και, τελικά, να κάνει αντιγραφή χωρίς να τον ανακαλύψει ο καθηγητής, πρέπει να χύσει πολύ ιδρώτα. Μάλιστα, για να έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Πρέπει να δείχνει επιμελής ακόμα και στην εμφάνιση και αφοσιωμένος. Να δίνει την εικόνα του καλού μαθητή. Μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο τα τεχνάσματα της αντιγραφής.

Αιχμηρή Πένα.

Μία βόλτα στην Αθήνα του σήμερα

από την Τζίνα Γιαλλούση.


Μπαίνω στο τρένο στη στάση Ομόνοια, μπαίνει ένα νεαρό ζευγάρι γύρω στα 25.. Nέα παιδιά, διαφορετικά θα έπρεπε ζουν κάθε μέρα σαν την τελευταία τους, μονό που αυτά ζούσαν την τελευταία τους.Θέλω να πω δεν έβλεπαν μπροστά τους, είχαν πάρει υπερβολική δόση από κάποιο ναρκωτικό.Ο νεαρός δεν μπορούσε να ανοίξει καν τα μάτια του.. τούς πήρε ο ύπνος..άραγε που θα τους βρει η νύχτα..;

Στο τρένο.. Κανείς δεν γύρισε,να κοιτάξει...

Επόμενη στάση..

Ανεβαίνει ένας κύριος.γύρω στα 30. εμφανώς ταλαιπωρημένος ..άυπνος.ζητάει από τον κόσμο να τον βοηθήσει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του -τέσσερα λέει-.Κάποιοι, ίσως γονείς, που φαντάζονται τον εαυτό τους στη θέση του, του δίνουν ελεημοσύνη.

Δεν ξέρουν βέβαια ότι στην επόμενη στάση ο "κύριος" πουλάει την οικογένεια για ενέσεις..χόρτο ..χάπια,ότι μπορεί για να κλείσει την πόρτα στη συνείδηση του για μερικά λεπτά..

'Ένας κύριος στο διπλανό βαγόνι πιάνει έναν αλλοδαπό να κάνει άσεμνες κινήσεις στο δεκάχρονο κοριτσάκι του. Τον ξυλοφορτώνει και τον παραδίδει στα όργανα του νόμου.

Λίγο αργότερα τον αφήνουν ελεύθερο.

Καθώς το τρένο περνάει στα βόρεια προάστια της Αθήνας το σκηνικό αλλάζει.

Ο τόπος ξαφνικά αποκτάει ζωηρότερα χρώματα από το γκρι και μαύρο ..του κέντρου. Ομορφες.και καλοντυμένες κυρίες..

Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο όμως ,η ομορφιά αυτή κρύβει την πιο σιχαμερή και διαφθαρμένη σαπίλα..

Πάνω από αυτή τη σκακιέρα που λέγεται κόσμος, οι ισχυροί των ημερών παίζουν τα παιχνίδια τους. Φτάνει να κινήσουν μερικά από τα δισεκατομμύρια τους για να ζήσουν όλοι οι ανθρώποι μια φυσιολογική ζωή.

«Τα δακτυλίδια ήταν για τον Άρχοντα…Πρόεδρε για σένα δεν έχει…καήκανε…»

Άρθρο του Σπυριδάκη Δημήτρη.


Ένας 17χρονος δεν δικαιούται να εκφράζει τις σκέψεις του για την πολιτική, καθώς σύμφωνα με την παγιωμένη αντίληψη τα «έδρανα» είτε για την αναφορά σε αυτά είτε για την συμμετοχή σε αυτά απαιτούν κοστούμια και «λέγειν».Το πρώτο δεν το κατέχω από επιλογή-βλέπετε ποτέ δεν μπόρεσα να είμαι παραγωγικός με «φράκο».Το δεύτερο ευελπιστώ να είναι αρκετά ανεπτυγμένο για να γίνουν κατανοητές οι απλές σκέψεις μου.
Κάθε 3-4 χρόνια , κάθε Σεπτέμβρη-Οκτώβρη ακούμε τόσο βαθείς πολιτικούς λόγους που πνιγόμαστε μέσα στη σημασία τους. Κάθε 3-4 χρόνια τα τηλεοπτικά πλατό, τα οποία συμπαθώ λόγω της Δημοσιογραφικής ιδιότητας που θέλω να ακολουθήσω, γεμίζουν από ανθρώπους κάθε πολιτικής παράταξης με σκοπό τι άλλο? Την ενημέρωση του πολίτη… Λες και δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις πολύ ελκυστικές- σχεδόν ουτοπικές- λύσεις που παρουσιάζονται και κυρίως λέγονται. Επειδή όμως δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να καταντώ ό,τι εγώ θίγω, δεν θα είμαι μεγαλόστομος και ρητορικός αλλά συγκεκριμένος-ελευθερία-παιδεία-επαγγελμα-καθημερινότητα-ασφάλεια-αυτάρκεια –ικανοποίηση Αρετές που σε άλλα κράτη είναι δεδομένες, εμείς τις θέτουμε ως Ιδανικά , ως στοιχεία ενός «επόμενου» μέλλοντος, μιας επόμενης γενιάς, μιας επόμενης εκλογικής τετραετίας…And the dream goes on…Είτε μας αρέσουν οι συνεχείς προκλήσεις, είτε είμαστε ανίκανοι να τις φέρουμε εις πέρας έστω σε ένα βαθμό. Τι νομίζετε? Δεν είναι λύση όμως ο μηδενισμός- είναι καλή άμυνα για όσα δεν περατώσαμε. Θέλω και θέλουμε αυτή την φόρα, όποιο «χρώμα» και αν επικρατήσει, όποια αυτοδυναμία και αν κατακτηθεί, όποια κυβέρνηση και αν δράσει συνεργατικά με άλλη, να είμαι και να είμαστε λίγο πιο ελευθεροι-μορφωμένοι–επαγγελματικά απεκατεστημένοι-αυτάρκεις -ασφαλείς -χαρούμενοι για την κάθε μέρα. Δεν θέλω βία. Δεν θέλω ανεργία. Δεν θέλω φωτιά πλέον-ούτε τζάκι ζωγραφιστό.
Προτείνω μια ουσιαστική συσπείρωση των κομμάτων, η οποία δεν θα έχει στόχο τον κενό αντίλογο, αλλά την ουσιαστική δράση. Ας ξεχάσουμε πολιτικούς χώρους και παρατάξεις και ας προχωρήσουμε σε μια πολιτική του «είναι»-όχι μια πολιτική του «φαίνεσθαι». Μόνο αυτή «θα σηκώσει τον Ήλιο», μέσα από αυτή «θα υπάρξει καλύτερη Ελλάδα», αυτή είναι το μόνο υγιές «συνδικάτο».

«Τάδε έφη 17χρονος»

«Συντεχνίες, σκάνδαλα και διαπλεκόμενα συμφέροντα»

  Άρθρο του Στρατή Ζουμπουλιά

Κυριότερο αντίπαλο της Ελλάδος στον δρόμο προς την οικονομική «ανόρθωση» κατονόμασε ο κ. Καραμανλής την παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά και τις εγχώριες συντεχνίες που μπροστά στο κέρδος αδιαφορούν για τα προβλήματα που δημιουργούν στην χώρα.
          Η οικονομική κρίση είναι εμφανής στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου και όλες οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα για να την αντιμετωπίσουν. Και ποιες είναι αυτές οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία; Οι χώρες που διαθέτουν την λεγόμενη «βαριά βιομηχανία», όπως για παράδειγμα η Γαλλία,η Γερμανία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Η.Π.Α. Το βέβαιο είναι πως η Ελλάδα δεν διαθέτει τέτοιου είδους βιομηχανία. Επομένως δεν θα δούμε μαζικές απολύσεις εργατών από παγκοσμιοποιημένες εταιρείες-κολοσσούς ( πχ General Motors). Κάθε απόλυση εργαζομένου δεν πρέπει να βρίσκει δικαιολογία στην «οικονομική κρίση». Αυτή θα περάσει και δεν θα ακουμπήσει την Ελλάδα.
          Δυστυχώς ή ευτυχώς η χώρα μας κρατάει τα πρωτεία στην φοροδιαφυγή. Τα «καθαρά» λεφτά που βρίσκονται στην τσέπη των Ελλήνων, ή αν προτιμάτε το «μαύρο χρήμα» δεν φαίνεται πουθενά στα επίσημα στοιχεία. Μπορεί όντως τα λεφτά των οικογενειών να λιγοστεύουν, όχι επειδή πληρώνονται λιγότερο, αλλά επειδή οι «συντεχνίες» των μεγαλεμπόρων αποφασίζουν πίσω από το πρόσχημα των «χαλεπών οικονομικών καιρών» που ζούμε να αυξήσουν την κερδοφορία τους από μια αγορά που ήδη πληρώνει τα αντίστοιχα προιόντα 2-3 φορές περισσότερο σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.
       Εδώ ο κ. Καραμανλής έχει δίκιο. Πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι στην αγορά και οι παραβάτες να τιμωρηθούν κατηγορηματικά. Αυτές οι «συντεχνίες» μπορούν να διαλυθούν.Κάποιες άλλες όμως..
    Με τον προσδιορισμό «άλλες» αναφέρομαι στις κάθε λογής ενέργειες που διαπράττονται από τους ανθρώπους που ορκίζονται ενώπιον Θεού να αγωνίζονται για το καλό του Ελληνικού λαού. Και βέβαια τα δικά τους συμφέροντα βρίσκονται πάνω από τον Ελληνικό λαό.
Βατοπέδι, Siemens, δρομολόγια άγονων γραμμών, Χρηματιστήριο, είναι μερικές από τις παρατυπίες των πολιτικών μας, που βρίσκονται τώρα στην επικαιρότητα. Σαφώς υπάρχουν πολλά περισσότερα που απλά έχουμε αμελήσει και άλλα τόσα που δεν ξέρουμε. Το σύστημα νοσεί από..μέσα . Σίγουρα υπάρχουν ικανοί πολιτικοί.Υπάρχουν άνθρωποι ικανοί που μπορούν να πάνε την χώρα μπροστά. Αλλά όσο παραμένουν «υποτελείς» στα κάθε είδους συμφέροντα(είτε δικά τους ,είτε τρίτων) δεν μπορούν να δημιουργήσουν αυτά που θέλουν.
   Αυτά πρέπει πρώτα να καταπολεμήσει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και αφού ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο έχοντας γύρω του ανθρώπους ικανούς ,μα πάνω από όλα τίμιους ,μπορεί να συνεχίσει στην διάλυση των καρτέλ και σε κάθε είδους παρέμβαση που μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον του τόπου.